rośliny aromatyczne

См. также в других словарях:

• aromatyczny — aromatycznyniejszy «pełen aromatu, wydzielający przyjemny zapach; pachnący, wonny» Aromatyczny napój. Aromatyczne powietrze. ∆ bot. Rośliny aromatyczne «rośliny (np. róża, mięta, tymianek) dostarczające olejków eterycznych mających duże… …   Słownik języka polskiego

• korzeń — m I, D. korzeńenia; lm M. korzeńenie, D. korzeńni 1. «bezlistny organ roślin naczyniowych, rosnący zwykle pod powierzchnią ziemi; służy roślinie do pobierania wody i soli mineralnych oraz umocowuje ją w glebie» Korzeń główny. Korzenie boczne,… …   Słownik języka polskiego

• anyż — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} roślina zielna występująca w Europie i zach. Azji, uprawiana dla aromatycznych owoców, używanych w lecznictwie, w przemyśle… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ananas — m IV, D. a, Ms. ananassie; lm M. y 1. «Ananas sativus, tropikalna roślina z rodziny ananasowatych, o łodydze do 1 m wysokości wyrastającej z rozetki sztywnych kolczastych liści i złocistożółtych, dużych, szyszkowatych owocostanach, uprawiana ze… …   Słownik języka polskiego

• makia — ż I, DCMs. makii; lm D. makii (makij) bot. «zarośla utworzone przez wiecznie zielone, twardolistne krzewy, skarlałe drzewa, aromatyczne rośliny zielne, występujące w wilgotniejszych przybrzeżnych regionach strefy śródziemnomorskiej» ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• melon — m IV, D. a, Ms. melonnie; lm M. y 1. «Cucumis melo, jednoroczna roślina z rodziny dyniowatych, o dużych, kulistych, aromatycznych owocach, występująca w wielu odmianach; pochodzi z obszarów tropikalnych, uprawiana także w południowych rejonach… …   Słownik języka polskiego

• truskawka — ż III, CMs. truskawkawce; lm D. truskawkawek «Fragaria grandiflora, roślina z rodziny różowatych, wyhodowana z amerykańskich gatunków poziomki, powszechnie uprawiana w wielu odmianach w krajach klimatu umiarkowanego, m.in. w Polsce, ze względu na …   Słownik języka polskiego

• ziele — n I; lm M. zioła, D. ziół 1. częściej w lm «roślina roczna, dwuletnia lub wieloletnia o pędach nadziemnych miękkich, nietrwałych; roślina zielna; w lp także w znaczeniu zbiorowym» Aromatyczne zioła. Zioła lecznicze, przyprawowe. Uprawiać, zbierać …   Słownik języka polskiego

• ziele — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm M. ziół {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}częściej w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} roślina roczna, dwuletnia lub wieloletnia o nietrwałych pędach nadziemnych; roślina zielna : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień